زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم
باید این‌بار به غوغای قیامت برسم

 من به “قد قامت” یاران نرسیدم، ای کاش
لا اقل رکعت آخر به جماعت برسم

آه، مادر! مگر از من چه گناهی سر زد
که دعا کردی و گفتی به سلامت برسم؟

طمع بوسه مدار از لبم ای چشمه که من
نذر دارم لب تشنه به زیارت برسم

سیبِ سرخی سر نیزه ست، دعا کن من نیز
اینچنین کال نمانم به شهادت برسم

 

محمد مهدی سیّار

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

پی نوشت:

همه دارند به سوی حرمت می آیند

طبق معمول من بی سر و پا جاماندم....

نوشته شده در یکشنبه 93/9/2ساعت 11:5 عصر توسط طرحـــ ـــواژه نظر ( بدون ) |